Co to jest sepsa, jakie są objawy i leczenie
Czym jest sepsa
Sepsa, inaczej zwana posocznicą, to błędna reakcja naszego organizmu na obecność infekcji, która jest zlokalizowana w określonym obszarze, takim jak brzuch, nerki lub płuca. Innymi słowy, jest to nieuzasadniona reakcja na obecność infekcji. Sepsa atakuje nasze narządy wewnętrzne i tkanki, powodując ich wadliwe działanie.
Reklama
Posocznica jest również określana jako infekcja uogólniona. Ta infekcja może być pochodzenia bakteryjnego, co jest najczęstszym typem, ale może być również wywołana przez grzyby lub wirusy. Zdrowiu i życiu pacjenta poważnie zagrażają najcięższe postaci sepsy, które mogą skutkować także dysfunkcją narządową lub „wstrząsem septycznym”.
Przyczyny zakażenia
Kiedy bakteria, grzyb lub wirus atakuje nasz organizm, układ odpornościowy reaguje na wzrost patogenu. Jednak z przyczyn, które nie są w pełni zrozumiałe (genetyka, fizjologia lub typ napastnika), organizm niewłaściwie reaguje na tę infekcję. Oprócz walki z „intruzami”, układ odpornościowy zaczyna również atakować sam organizm. W rezultacie niektóre narządy przestają działać prawidłowo.
Gdzie jesteśmy najbardziej narażeni na Sepsę
Oddział intensywnej terapii to miejsce, w którym najczęściej dochodzi do sepsy. Dzieje się tak dlatego, że w procesie terapeutycznym wymaganych jest wiele inwazyjnych procedur medycznych, a przebywający tam pacjenci są w bardzo złym stanie zdrowotnym. Poza szpitalem sepsa najczęściej dotyka dzieci i młodzież, a także osoby starsze i osłabione. Szczególnie narażone są osoby przebywające przez dłuższy czas w dużych ośrodkach społecznych, takich jak żłobki, przedszkola, szkoły, koszary wojskowe i więzienia.
Czynniki ryzyka
Posocznica może dotknąć każdego. Jednak niektóre schorzenia częściej powodują uogólnioną infekcję, należą do nich:
- zapalenie płuc,
- infekcja żołądka,
- infekcja nerek,
- bakteriemia (zakażenie krwi bakteriami).
Reklama
Sepsa jest bardziej prawdopodobna u pacjentów, którzy:
- są poddawani chemioterapii,
- są chorzy i/lub przebywają na intensywnej terapii,
- posiadają rany lub urazy, takie jak oparzenia,
- niezależnie od tego, czy korzystają z narzędzi inwazyjnych, takich jak cewniki dożylne, czy rurki do oddychania.
Grupy osób szczególnie narażonych:
- wcześniaki,
- dzieci poniżej 1 roku życia,
- osoby starsze, powyżej 65 lat,
- nosiciele chorób przewlekłych, takich jak niewydolność serca, niewydolność nerek i cukrzyca,
- osoby nadużywające alkoholu i/lub narkotyków,
- nosiciele chorób, które wpływają na układ odpornościowy, np. nosiciele wirusa HIV.
Objawy Sepsy
Objawy, które mogą wskazywać na występowanie sepsy. Do najczęściej spotykanych należą:
- hipotermia (poniżej 36 stopni Celsjusza),
- gorączka (powyżej 38,3 stopni Celsjusza),
- dreszcze,
- tachykardia,
- przyspieszona akcja serca,
- trudności w oddychaniu lub zwiększona częstość oddechów,
- niskie ciśnienie krwi (hipotensja),
- bladość i/lub zasinienie obwodowych części ciała,
- zmniejszona ilość moczu,
- zmiany neurologiczne, które mogą sięgać od niepokoju przez zaburzenia świadomości i utraty przytomności.
W przypadkach wstrząsu septycznego pacjent pozostaje z niskim ciśnieniem krwi, nawet przy wdrożonym leczeniu.
Reklama
Diagnoza
Rozpoznanie objawów klinicznych, takich jak gorączka, przyspieszenie akcji serca i niskie ciśnienie krwi, jest pierwszym krokiem w rozpoznaniu sepsy. Następnie, zwykle stosuje się badanie krwi w celu potwierdzenia diagnozy. Możliwe badania krwi obejmują:
- ABG (gazometria krwi tętniczej),
- testyczynności nerek,
- liczba białych krwinek,
- liczba płytek krwi,
- różnica krwi,
- produkty degradacji fibryny,
- kultury bakterii,
- kwas mlekowy.
W zależności od objawów i rodzajów leków przyjmowanych przez pacjenta, mogą być wykonane inne badania, takie jak:
- analiza moczu,
- pobieranie próbek z zakażeń i ran,
- rentgen,
- ultrasonografia,
- analiza wydzielin z dróg oddechowych,
- rezonans magnetyczny,
- tomografia komputerowa.
Sepsa stała się ostatnio bardziej powszechna, ale ma również coraz mniejszy wpływ na śmiertelność. Rokowanie zależy również od ciężkości obrazu klinicznego.
Reklama
Leczenie sepsy
Leczenie sepsy polega na leczeniu zakażenia podstawowego środkami przeciwdrobnoustrojowymi i drenażem chirurgicznym oraz na stosowaniu środków wspomagających, w zależności od objawów prezentowanych przez pacjentów. Leczenie możemy podzielić na dwie fazy:
– standardowe leczenie i lokalizacja zakażenia
Właściwy wybór środka przeciwdrobnoustrojowego ma fundamentalne znaczenie, ponieważ jego nieumiejętne stosowanie wiąże się z 10%-15% wzrostem śmiertelności. Początkowo stosuje się antybiotyk o szerokim spektrum działania, aż do momentu ustalenia czynnika sprawczego zakażenia i tkanki dotkniętej chorobą, co umożliwia podanie bardziej specyficznego antybiotyku.
– leczenie wspomagające
Ta faza leczenia wymaga ustalenia źródła zakażenia i zależy od stanu, a także objawów pacjenta i może obejmować uzupełnianie objętości, stosowanie steroidów, wazopresorów, wspomaganie nerek i oddychania, ponieważ sepsa przeciąża płuca, często ewoluując do tachypnoe i hipoksji. Około 85% pacjentów wymaga pewnego wsparcia, takiego jak intubacja i wentylacja mechaniczna.
Osoby z ciężką sepsą i wstrząsem septycznym wymagają ścisłego monitorowania i leczenia na szpitalnym oddziale intensywnej terapii i mogą potrzebować środków ratujących życie w celu ustabilizowania funkcji narządów.
Czy można wyleczyć posocznicę
Prawdopodobieństwo, że leczenie poprawi ogólny stan pacjenta, zależy od tego, jak szybko sepsa zostanie wykryta i leczona. Prawdą jest również sytuacja odwrotna, zwiększająca ryzyko śmierci w przypadku odłożenia leczenia, szczególnie u osób z osłabionym układem odpornościowym lub chorobami przewlekłymi.
Reklama
Pacjenci z sepsą często doświadczają następstw interwencji medycznych. Z czasem mogą się zmniejszyć lub zniknąć, mogą także z nią pozostać przez całe życie. Wszystko zależy od ogólnego stanu zdrowia pacjenta przed wystąpieniem problemu, stopnia zaawansowania, czasu hospitalizacji oraz lokalizacji zakażenia. Pacjent może szybciej wyzdrowieć z następstw za pomocą fizjoterapii, zdrowej diety i wsparcia psychologicznego. Niemowlęta, małe dzieci i osoby starsze są najbardziej podatne na sepsę. Infekcje ogólnoustrojowe były główną przyczyną zgonów dzieci poniżej 1 roku życia w dawniejszych latach.
Prewencja
Ryzyko sepsy można zmniejszyć przestrzegając harmonogramu szczepień, zwłaszcza u dzieci. Właściwa higiena rąk i pielęgnacja urządzeń medycznych może zapobiegać zakażeniom, w tym zakażeniom szpitalnym prowadzącym do zachorowania. Ponadto właściwe leczenie pozornie prostych infekcji, takich jak infekcje dróg moczowych i grypa, może zapobiec pogorszeniu się infekcji i doprowadzeniu do sepsy. Zdrowy styl życia, w tym aktywność fizyczna, zbilansowana dieta, zaprzestanie palenia tytoniu i unikanie spożywania alkoholu, przyczynia się do ogólnego stanu zdrowia i pomaga zapobiegać nasilaniu się infekcji i posocznicy.
źródła: gov.pl, pacjent.gov.pl, wikipedia.org, media
autor: KZ | aktualizacja 11.04.2024, 10:53
tagi: Aktualności, Zdrowie