Wielka strata dla polskiej kultury

Kiedy myślimy o Janie Nowickim, to najczęściej przez pryzmat jego najwybitniejszych ról, ponieważ dał się poznać głównie, jako aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Zagrał niemal 200 ról filmowych i w teatrze telewizji. Ale był on również pisarzem, poetą, reżyserem teatralnym oraz pedagogiem. Jan Nowicki był przede wszystkim osobą charyzmatyczną, która pozostawi pamięci szerokiej publiczności niezapomniane role w Panu Wołodyjowskim, Sanatorium pod Klepsydrą, Wielkim Szu, Magnacie, czy Sztosie.

Jego kariera

Jan Nowicki urodził się 2 miesiące po wybuchu II wojny światowej. Uczęszczał do siedmiu różnych szkół średnich, m.in. do liceum kulturalno-oświatowego w Bydgoszczy, ale maturę ostatecznie zdał w jednym z łódzkich liceów. W latach 1958–1960 studiował na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Po skreśleniu z listy studentów zatrudnił się w kopalni, gdzie pracował przez rok. Następnie podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie, które ukończył w 1964. 7 października 1964 zadebiutował na deskach Starego Teatru w Krakowie, zaś na ekranie debiutował w 1963. Przez lata związany był z kręgiem twórców kabaretu Piwnica pod Baranami. W latach 1973–1974 był prodziekanem wydziału aktorskiego PWST w Krakowie. W 1998 podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd. Był jednym z ulubionych aktorów teatralnych Andrzeja Wajdy. Stworzył wspaniałe kreacje, które przeszły do historii polskiego teatru – m.in. Rogożyna w „Nastazji Filipownej”, Stawrogina w „Biesach”, czy księcia Konstantego w „Nocy listopadowej”. Był felietonistą, autorem kilku książek, tekstów piosenek i kolęd.

Życie prywatne