Pojedynczy blok naftowy u wybrzeży Gujany jest wyceniony na 41 miliardów dolarów. W połączeniu z dodatkowymi złożami ropy znalezionymi w pobliżu, będzie to generować szacunkowo 10 miliardów dolarów rocznie dla rządu. Oczekuje się, że suma ta wzrośnie do 157 miliardów dolarów do 2040 roku, powiedział Rystad Energy, przedstawiciel niezależnej norweskiej firmy konsultingowej zajmującej się doradztwem energetycznym.

Według raportu Banku Światowego oczekuje się, że będzie to również jedna z najszybciej rozwijających się gospodarek na świecie. Ale wielu Gujańczyków, zastanawia się, czy ich społeczność kiedykolwiek zobaczy część tego bogactwa.

Umowa z ExxonMobil

Gujana podpisała umowę w 2016 roku z konsorcjum ExxonMobil, w skład którego wchodzą Hess Corporation i chiński CNOOC, ale nie upubliczniła umowy do 2017 roku, pomimo żądań. Kontrakt przewiduje, że Gujana otrzyma 50% zysków, w porównaniu z innymi transakcjami, w których Brazylia uzyskała 61%, a Stany Zjednoczone 40%, według Rystad Energy. Według raportu Instytutu Ekonomii Energii i Analiz Finansowych z Ohio, „kontrakt jest jednostronny i pełen podatków, likwidacji i innych luk faworyzujących firmy naftowe”.

Aubrey Norton, lider opozycyjnego Ludowego Kongresu Narodowego, który był częścią koalicji, która podpisała umowę, powiedział AP, że popełnił błędy: „Nie mam co do tego wątpliwości. Dlatego też, idąc naprzód, powinniśmy naprawić te błędy”.

Głos aktywistów

Aktywiści wyrazili również obawy, że boom naftowy przyczyni się do zmian klimatu, biorąc pod uwagę, że jedna baryłka oleju opałowego wytwarza średnio około 425 kilogramów dwutlenku węgla, według Agencji Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych. Obserwatorzy są zaniepokojeni koncentracją obecnego rządu na budowaniu infrastruktury zamiast na rozwoju ludzi. Bogactwo wynikające z ropy naftowej nasili podziały etniczne w Gujanie i stworzy inne problemy: „Spowoduje to, że bogaci staną się bogatsi, a biedni biedniejsi ”.