Osobowość borderline. Co to znaczy?
Wiele osób żyje z niezdiagnozowanym zaburzeniem osobowości typu borderline (ang. borderline personality disorder – BPD), podczas gdy zapadalność na tę chorobę wynosi około 1–2%. Zaburzenie wymaga wielokierunkowego leczenia, psychoterapii, a niekiedy też hospitalizacji. Przybliżamy informacje, czym jest borderline, jak diagnozuje się tę chorobę, kogo może ona dotyczyć oraz jak ją leczyć.
Reklama
Co to jest zaburzenie osobowości typu borderline
Zaburzenie osobowości typu borderline jest stanem zdrowia psychicznego charakteryzującym się skrajnymi wahaniami nastroju, niestabilnością w relacjach interpersonalnych i impulsywnością. Osoby z borderline mają tendencję do wykazywania impulsywnych i niebezpiecznych zachowań, takich jak lekkomyślna jazda samochodem czy groźba samookaleczenia. Wszystkie te zachowania utrudniają im utrzymanie związków czy też pracy. Objawy zaburzenia osobowości typu borderline to m.in. lęk przed porzuceniem, niestabilne poczucie własnej wartości i problemy z radzeniem sobie z gniewem.
Kogo może dotyczyć ta choroba
Większość zaburzeń osobowości zaczyna się w okresie nastoletnim, kiedy osobowość rozwija się i dojrzewa. W rezultacie, prawie wszystkie osoby zdiagnozowane z zaburzeniem osobowości typu borderline są powyżej 18 roku życia. Chociaż tak naprawdę każdy może doświadczyć BPD, jest to bardziej powszechne, jeśli masz przypadki tej choroby w rodzinie. Osoby z innymi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak lęk, depresja lub zaburzenia odżywiania, są również narażone na większe ryzyko. Prawie 75% osób, u których zdiagnozowano borderline, to osoby płci żeńskiej. Badania wskazują, że osoby płci męskiej mogą być równie dotknięte BPD, ale mogą być błędnie zdiagnozowane z zespołem stresu pourazowego lub depresją.
Różnica między zaburzeniem typu borderline a zaburzeniem dwubiegunowym
Chociaż zaburzenie dwubiegunowe również charakteryzuje się dużymi wahaniami nastroju i zachowania, to w przypadku borderline nastrój i zachowanie zmieniają się gwałtownie w odpowiedzi na znaczny stres, zwłaszcza w kontaktach z innymi ludźmi. W zaburzeniu dwubiegunowym nastrój jest bardziej trwały i mniej reaktywny. W przeciwieństwie do osób z borderline, osoby z zaburzeniem dwubiegunowym mają również znaczne zmiany w energii i aktywności.
Oznaki i objawy zaburzenia
Niepokojące wydarzenie lub stresujące doświadczenie może wywołać objawy lub je pogorszyć. Z czasem objawy zwykle się zmniejszają, a nawet mogą całkowicie ustąpić. Objawy mogą mieć charakter od łagodnych do bardzo poważnych i mogą obejmować dowolną kombinację jak np.:
Zachwiane poczucie własnej wartości – osoby z BPD często mają zniekształcony obraz siebie i czują się winne lub zawstydzone, stawiając siebie w złym świetle. Mogą również gwałtownie i dramatycznie zmienić swój obraz siebie. Mają tendencję do sabotowania własnych postępów. Na przykład mogą celowo oblać test lub zrujnować relację.
Gwałtowne zmiany nastroju – osoby z BPD mogą doświadczać nagłych zmian w tym, jak czują się w stosunku do innych, siebie i otaczającego ich świata. Niekontrolowany gniew, strach, lęk, nienawiść, smutek i miłość – zmieniają się często i nagle. Te huśtawki zazwyczaj trwają tylko kilka godzin, a rzadko dłużej niż kilka dni.
Strach przed opuszczeniem – osoby z BPD czują się niekomfortowo będąc same. Kiedy takie osoby czują, że są porzucane lub zaniedbywane, odczuwają intensywny strach lub złość. Mogą śledzić miejsce pobytu swoich bliskich lub powstrzymywać ich przed wyjściem. Z drugiej zaś strony, mogą też odpychać ludzi przed zbytnim zbliżeniem się, aby uniknąć odrzucenia.
Uporczywe uczucia pustki – wiele osób z BPD czuje się smutnych, znudzonych lub niespełnionych. Częste są również uczucia bezwartościowości i nienawiści do siebie.
Niestabilne, intensywne związki
Osoby te mają trudności z utrzymaniem zdrowych relacji osobistych, ponieważ mają tendencję do nagłej i dramatycznej zmiany poglądów na temat innych. Mogą szybko przejść od idealizacji innych do ich dewaluacji i odwrotnie. Ich przyjaźnie, małżeństwa i relacje z członkami rodziny są często chaotyczne i niestabilne.
Problemy z opanowaniem gniewu
Osoby z borderline mają trudności z kontrolowaniem swojego gniewu i często wpadają w intensywną złość. Mogą wyrażać swój gniew za pomocą kąśliwego sarkazmu lub goryczy. Po tych epizodach często pojawia się wstyd i poczucie winy.
Reklama
Myśli paranoidalne
Epizody dysocjacyjne, myśli paranoidalne i czasami halucynacje mogą być wywołane przez ekstremalny stres, zwykle strach przed porzuceniem. Objawy te są tymczasowe i zazwyczaj nie są na tyle poważne, aby uznać je za odrębne zaburzenie.
Niebezpieczne zachowania
Epizody lekkomyślnej jazdy, walki, hazardu, używania substancji, jedzenia na wyrost i niebezpiecznej aktywności seksualnej są powszechne wśród osób z BPD.
Powtarzające się samookaleczenia lub zachowania samobójcze
Osoby z BPD mogą się samookaleczać lub grozić, że to zrobią. Mogą też mieć myśli samobójcze. Te autodestrukcyjne zachowania są zwykle wyzwalane przez odrzucenie lub rozczarowanie partnerem.
Warto zaznaczyć, że nie każdy z zaburzeniem osobowości typu borderline doświadcza wszystkich tych objawów. Nasilenie, częstotliwość i czas trwania objawów są unikalne dla każdej osoby.
Co powoduje BPD
Lekarze uważają, że borderline wynika z kombinacji wielu czynników, w tym:
Traumy z dzieciństwa – do 70% osób z BPD doświadczyło seksualnego, emocjonalnego lub fizycznego wykorzystywania w dzieciństwie. Separacja matki, niewłaściwe granice rodziny i zaburzenia używania substancji przez rodziców są również związane z BPD.
Genetyka – badania pokazują, że zaburzenie osobowości typu borderline występuje w rodzinach. Jeśli masz w rodzinie historię BPD, masz większe prawdopodobieństwo rozwoju tego zaburzenia.
Zmiany w mózgu – u osób z BPD części ich mózgu, które kontrolują emocje i zachowanie, nie komunikują się prawidłowo. Problemy te wpływają na sposób pracy ich mózgu.
Jak diagnozuje się zaburzenie osobowości typu borderline
Osobowość ewoluuje w trakcie rozwoju dziecka i nastolatka. Z tego powodu, lekarze zazwyczaj nie diagnozują kogoś z zaburzeniem osobowości typu borderline, aż do momentu ukończenia 18 roku życia. Czasami u osoby poniżej 18 roku życia można zdiagnozować BPD, jeśli objawy są znaczące i trwają co najmniej rok. Zaburzenia osobowości, w tym zaburzenie osobowości typu borderline, mogą być trudne do zdiagnozowania, ponieważ większość osób z zaburzeniem osobowości nie ma wglądu w swoje destrukcyjne zachowanie i schematy myślowe. Lekarz dokonuje tego poprzez przeprowadzenie dokładnego wywiadu i rozmowy na temat objawów. Zadaje pytania, które m.in. rzucą światło na osobistą historię medyczną i historię medyczną rodziny, dotychczasową historię pracy oraz kontrolę impulsów nerwowych.
Jak leczy się zaburzenie osobowości typu borderline
Borderline historycznie było trudne do leczenia. Jednak dzięki nowszym, opartym na dowodach naukowych metodom leczenia, wiele osób z zaburzeniem osobowości typu borderline doświadcza mniejszej ilości i mniej nasilonych objawów, poprawy funkcjonowania i lepszej jakości życia. Niemniej, skuteczne leczenie wymaga czasu, cierpliwości i zaangażowania. Leczenie może obejmować psychoterapię (terapia rozmowna), leki lub oba rodzaje terapii. Lekarz może zalecić także krótkoterminowy pobyt w szpitalu, jeśli pacjent jest bardzo przygnębiony lub istnieje ryzyko, że skrzywdzi siebie lub innych. Celem leczenia jest pomoc w odkryciu motywacji i lęków związanych z myślami i zachowaniem oraz pomoc w nauce bardziej pozytywnych relacji z innymi. W większości przypadków, objawy BPD stopniowo zmniejszają się z wiekiem.
Reklama
Nie bagatelizuj pierwszych objawów
Ważne jest, aby pamiętać, że zaburzenie osobowości typu borderline (BPD) jest stanem zdrowia psychicznego. Podobnie jak w przypadku wszystkich chorób psychicznych, szukanie pomocy, gdy tylko pojawią się objawy, może pomóc zmniejszyć zakłócenia w życiu.
💡Ważne telefony
- 116 123 – Telefon wsparcia emocjonalnego dla dorosłych – codziennie 14.00-22.00
- 22 484 88 04 – Telefon Zaufania Młodych – pon.-pt. 11.00-21.00
- 800 111 23 – Tumbo Pomaga – pomoc dzieciom i młodzieży w żałobie – pon.-pt. 12:00-18.00
- 22 484 88 01 – Antydepresyjny telefon zaufania – pon.-pt. 15.00-20.00
- 123 337 088 – Dobre słowa – telefon dla seniorów – pon.-pt. 10.00-12.00, 17.00-19.00
- 116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży – całodobowo
- 800 121 212 – Dziecięcy telefon zaufania Rzecznika Praw Dziecka – całodobowo
Powyższy tekst ma charakter wyłącznie edukacyjny i nie może zastąpić profesjonalnej diagnozy czy porady lekarskiej. Pamiętaj, że każdy przypadek wymaga indywidualnej oceny lekarza specjalisty.
źródło: tematem.pl , X
autor: KZ | aktualizacja 19.03.2024, 12:42
tagi: Zdrowie, Aktualności