Gra na mundialu

Podczas ostatniego mundialu, jako kibic nie miałem większych oczekiwań od naszej kadry, ale chciałem zobaczyć dobry futbol na poziomie godnym mistrzostw świata. No i zaczęli, pierwszy mecz z Meksykiem był zupełnie bez wyrazu. Totalnie archaiczna gra, żywcem z minionego wieku. Szczęsny zaczynał od bramki długą lagą do Lewandowskiego, który w ataku nie miał nawet do kogo zgrać piłki. Drugi mecz i bijemy Saudyjczyków, dzięki dobrej postawie naszych liderów. Dobrze zagrali: Zieliński, Szczęsny i Lewandowski. Gra w tym meczu była spokojniejsza, ale na boisku można było odnieść wrażenie, że kłóciły się dwie taktyki. Nie ważne, zwycięzców się nie osądza. Następnie, przyszły mecze z Argentyną, a później Francją, oba tak samo „dobre” pod względem wyniku, jednak z różną wizją gry. Widać było bałagan, nie licząc pierwszych minut z Francją i wyjątkowej postawy Wojtka Szczęsnego, dzięki któremu ten mundial zapamiętamy, jako jego turniej. Strach pomyśleć, jakim wynikiem by się skończyło, gdyby w bramce stał ktoś inny.

Sukces, skandal i skończony etap

Awans naszej drużyny i wyjazd na Mistrzostwa Świata do Kataru były bez wątpienia sukcesem całej drużyny, w tym selekcjonera. Trener Michniewicz potrafi pięknie mówić o taktyce, sprawiając wrażenie dbałości o najmniejsze szczegóły, ale gra w meczach z Meksykiem i Argentyną wyglądała, jakbyśmy nie mieli planu B i, mimo zmian personalnych w trakcie meczów, jakość wciąż była ta sama. Czego byśmy nie napisali o tym, co wydarzyło się na boisku, najlepsze jednak wydarzyło się po za nim. Jak donosiły media, w przerwie pomiędzy meczami doszło bowiem do skandalu z udziałem trenera, który był już kiedyś bohaterem nie jednej okładki w prasie. Przypomnijmy, że wszedł do reprezentacji w atmosferze skandalu, wynikającej ze znajomości z niejakim „Fryzjerem”, i w atmosferze skandalu odchodzi, mimo wyjścia Polaków z grupy i wyjazdu na mundial.