Historia legendarnej zupy

Historia ramenu sięga głęboko w japońską kulturę kulinarą i ma swoje korzenie w Chinach. Choć ramen jest obecnie uważany za jedno z najbardziej charakterystycznych dań japońskiej kuchni, jego początki sięgają dynastii Tang w Chinach, gdzie był znany jako „lamian” – rodzaj chińskiego makaronu.

Ramen, w swojej pierwotnej formie, został przywieziony do Japonii przez chińskich imigrantów w XVII wieku. Pierwsze wzmianki o ramenie w Japonii pochodzą z tego okresu, kiedy to stawał się popularny wśród studentów i robotników jako szybki, pożywny posiłek. Początkowo ramen był podawany w prostych budkach z jedzeniem, znanych jako „yatai”, gdzie można było go kupić na ulicy. Wraz z upływem czasu, ramen zaczął ewoluować i dostosowywać się do lokalnych gustów i preferencji. W Japonii powstało wiele różnych stylów ramenu, które są teraz znane na całym świecie. Każdy region Japonii ma swoją własną wersję ramenu, różniącą się od siebie rodzajem bulionu, makaronu, a nawet sposobem przygotowania.

Współczesny ramen

Dzisiejsza wersja dania jest zazwyczaj podawana w restauracjach specjalizujących się w tej potrawie, zwanych „ramen-ya”. W tych restauracjach klienci mogą wybierać spośród różnych typów ramenu, takich jak shoyu ramen (ramen w bulionie sojowym), miso ramen (ramen w bulionie miso), tonkotsu ramen (ramen w bulionie z kości wieprzowych) i wiele innych.

Japoński ramen stał się popularny na całym świecie, dzięki czemu można go znaleźć w restauracjach na każdym kontynencie. Z czasem ramen stał się nie tylko pożywnym daniem, ale także symbolem kultury japońskiej i jest teraz jednym z najbardziej rozpoznawalnych dań kuchni japońskiej na świecie. Jego uniwersalny urok i różnorodność smaków sprawiają, że jest uwielbiany przez wielu koneserów kulinarnych na całym globie.